De betoverende Königssee

Het Berchtesgadener Land met als middelpunt het stadje Berchtesgaden. Dit gebied heeft zowel een duistere, als een zeer mooie zijde. De Jenner en de Watzmann, vormen samen met vele andere bergen een bijzonder wandelparadijs met geweldige uitzichten. Als je bovenop de Jenner staat, zie je beneden de smaragdgroene Königssee. De rondvaartboten trekken strepen door het gladde water en met hun witte dakjes, geven ze een mooi contrast met de kleur van het meer. Dit deed in mij het verlangen groeien dit schouwspel eens van dichtbij te bekijken.

Het was een warme dag en al op tijd stonden we aan de kassa om een kaartje te kopen naar Salet, het eindpunt van de Königssee. Gelukkig hoefden we niet lang te wachten tot onze boot vertrok, maar wat een schrik als je het bootje ziet liggen en het aantal mensen ziet staan dat allemaal mee moet. Gelukkig vergeet je het sardientjesgevoel snel als het bootje eenmaal afmeert. In een rustig tempo voer het bootje geruisloos over het gladde water. Onderweg werd het een en ander vertelt over het meer, de bootjes en de bezienswaardigheden rond om ons heen. Zo kwamen we langs Malerwinkel. Een klein hoekje in het meer, vanaf waar je heel mooi het kerkje van St. Bartholomä kon zien liggen.

Door de gids die we mee hadden, was het een gezellige partij onderweg totdat hij opeens aangaf dat iedereen muisstil moest zijn. Het bootje werd stilgelegd en de kapitein toverde een trompet tevoorschijn. Met zijn hoofd boven het dak van de boot uit, liet hij zijn trompet een paar heldere klanken voortbrengen die na een paar seconden, exact weergalmden tegen de rotswanden. Dit herhaalde hij een aantal keer waardoor zijn spel en de weerklank een prachtig muziekstuk opleverden. Alles om ons heen was stil en het enige wat er te horen was, waren de heldere klanken van de trompet. Ik kan enkel zeggen dat dit enorm bijzonder was om mee te maken en hierin was ik niet de enige, want na deze demonstratie was iedereen de rest van de reis muisstil.

Nadat we onze tocht weer rustig vervolgden, kwamen we bij St. Bartholomä. Dit plekje tussen de bergen is enkel te bereiken per boot en heeft als hoogtepunt het witte kerkje met het rode dak. In St. Bartholomä schijn je de grootste vis te kunnen bewonderen die in de Königssee gevangen is en hier kun je tevens genieten van een heerlijke vismaaltijd in het plaatselijke visrestaurantje. Vanaf deze plek loopt er onder andere een wandelroute naar de Eiskapelle, een sneeuw en ijsveld die tegen de oostwand van de Watzmann aan ligt. Dit sneeuwveld wordt gevoed door grote lawines die ieder voorjaar vanaf de oostwand van de Watzmann, naar beneden storten.
In St. Bartholomä stapten heel wat mensen uit, maar wij besloten meteen verder te gaan naar Salet. Dit deel van de reis over het water verliep rustig. De gids had niet veel meer te zeggen en doordat veel mensen hun bestemming bij het mooie kerkje hadden liggen, was het lekker rustig in de boot. Onze tocht bracht ons nog langs verscheidene kleine watervalletjes die hun bijdrage leverden de Königssee met fris water te vullen.

Eenmaal op onze bestemming aangekomen leek het alsof we in een tropisch gebied terechtgekomen waren. Het water was glashelder en doordat het meer omringd was door hoge bergwanden en veel groen, werkte het als een soort van kom. Al snel kwamen we bij een restaurant, de Saletalm, waar het vrij druk was, maar een eindje verderop hadden we een kleine alm gespot, die dicht langs het water lag. Hiervoor moesten we tussen de koeien door, die zich tegoed deden aan het frisse gras langs de waterkant. Eenmaal bij de alm stonden er allemaal eigengemaakte specialiteiten op ons te wachten. De verse melk, verse karnemelk en het heerlijke käsebrot lieten wij ons dan ook goed smaken. Ik verbeelde mij zelfs dat het nog een vleugje naar koe smaakte. Zo vers!
Dat de alm nog een beetje in de tijd was blijven stilstaan, was vooral te merken aan een bezoekje aan de toiletten. Een houten kist met een deksel erop.
De koeien van deze alm, die voor de melk voor de verse producten zorgen, worden ieder voorjaar en najaar per vlot over het meer vervoerd, wat vast ook een bijzonder plaatje moet opleveren. Wie niet perse wil genieten van luxe, maar vooral van idylle en zelfgemaakte producten, is bij deze alm op het juiste adres.
Na een goede maaltijd besloten we nog een eindje verder te lopen, naar de Obersee. Dit bleek een perfecte plaats te zijn voor zwemgasten. Vanaf onze plek hadden wij een prachtig uitzicht over het dal aan het einde van het meer, waar de Fischunkelalm nog net in het zonlicht lag.
Helaas begon de tijd te dringen en werd het tijd ons weer naar de aanlegsteiger te begeven, aangezien de boten om 18.00 uur stopten met hun rondes te varen. Voor St. Bartholomä hadden we helaas geen tijd meer, maar de idylle van Salet, was zeker de reis over de betoverende Königssee waard!

Wilt u naderhand nog een hapje eten? Dan is gasthaus ‘Alter Bahnhof’ een aanrader. Het gebouw, wat ooit dienst deed als treinstation, is nu omgetoverd tot restaurant. Op het terras onder de bomen is het goed vertoeven en het eten is er heerlijk. Een perfecte plek om uw dag af te sluiten en om nog even na te genieten van alles wat u hebt gezien.