Kasebrot op de alm

Het is een traditie: zijn wij op vakantie in de bergen van Beieren of Tirol, dan moet er een keer Käsebrot of Speckbrot gegeten worden. Daarbij is het dan niet de bedoeling om dat ergens op een terrasje bij een restaurant te bestellen. Nee, een dergelijke stevige boterham eet je aan het einde van een lange, inspannende wandeling bij een berghut.

De traditie begon zo’n dertig jaar geleden toen wij jaarlijks naar de Wildschönau in Tirol gingen. Daar hadden wij kennisgemaakt met een vriendelijk echtpaar op een alm, dat ons elke keer hartelijk ontving. Wij maakten er ons jaarlijks terugkerend uitje van. In die tijd zagen wij daar veel veranderen. Het toilet bijvoorbeeld: van een ouderwetse ‘poepdoos’ in de open lucht, werd dat een keurig watercloset met afsluitbare deur. Er werd stroom aangelegd en we konden de laatste jaren op een terras achter de hut zitten. Wij zagen de kinderen van het echtpaar opgroeien, en maakten kennis met hun kleinkinderen. Er veranderde van alles, alleen de ontvangst bleef hetzelfde. Zodra wij arriveerden, was de begroeting allerhartelijkst en verdween de man stilletjes naar binnen, om even later terug te komen met een aantal glaasjes gevuld met obstler. Er moest op ‘Freundschaft’ worden gedronken. Daarna konden we bier of fris krijgen. Als onze magen begonnen te rommelen, was er Käsebrot of Speckbrot en niets is heerlijker dan zo’n donkere boterham, dik belegd met romige kaas of gerookt spek, het liefst vergezeld van een glas verse melk of karnemelk.

Die traditie zijn wij blijven voortzetten. Het echtpaar verblijft de zomers niet meer op de alm, wij houden vakanties op andere locaties, maar dat Käsebrot moet er komen. Als wij dan bezweet van de wandeling achter zo’n houten plank met brood zitten, valt er niets meer te wensen. Dat is het moment voor een foto! Niet van ons, maar van het Käse- of Speckbrot. Voor de thuisblijvers. Zodat zij echt overtuigd raken dat wij genieten van een prachtige vakantie.