Bergbahnen, bergvakanties, bergmagazine en nieuws
BERGUNDBAHN
NL
Kabelbanen geschiedenis - personenverkeer
Kabelbanen geschiedenis - personenverkeer
Kabelbanen geschiedenis - personenverkeer

Kabelbanen geschiedenis - personenverkeer

  • Auteur: Ronald van den Berg

Kabelbanen voor personenverkeer

Tot nu toe werden de kabelbanen met name gebruikt voor het vervoer van grondstoffen of andere materialen die een berg op of af getransporteerd moesten worden. Kabelbanen voor personenverkeer waren er nog niet. Men was namelijk over het algemeen van mening dat het onverantwoord was om je leven af te laten hangen van een enkele kabel.

In 1898 liet de firma Cerretti & Tanfani uit Milaan op een beurs in Wenen zien dat personenverkeer wel degelijk betrouwbaar zou kunnen zijn. Zij hadden voor deze beurs een eenvoudige kabelbaan gebouwd speciaal voor personen. 

Omdat men in Europa nog erg terughoudend was voor wat betreft het gebruik van kabelbanen voor personenverkeer werden er in het begin alleen kabelbanen gebouwd met meerdere draadkabels. Dit gaf een extra stukje zekerheid en maakte het gebruik van een kabelbaan wat betrouwbaarder. 

Kabelbaan Bozen - Kohlern

Doordat men angst had om gebruik te maken van een kabelbaan werden er destijds diverse gecompliceerde systemen ontwikkeld die erg lastig te gebruiken bleken. Omdat deze systemen zo lastig waren konden deze ook niet eenvoudige overal gebruikt worden. De enige kabelbaan die gebruik maakte van een eenvoudig systeem, de kabelbaan van Bozen naar de Kohlern (1908) moest weer worden afgebroken en worden vervangen door een “betrouwbaarder” systeem. Bleichert kreeg de opdracht voor de bouw van deze kabelbaan. De nieuwe kabelbaan kon echter, dankzij het eindeloze uittesten van de Oostenrijkse regering pas op 10 mei 1913 in gebruik genomen worden. Deze kabelbaan bestond uit 2 kabines, 2 draagkabels en 2 trekkabels. De eerste variant uit 1908 maakte gebruik van houten steunen terwijl deze nieuwe variant van ijzeren steunen gebruik maakte. Beide kabines konden 22 personen bevatten. Het bergstation bevond zich op 1608 meter hoogte en er moest een hoogteverschil van 834 meter worden overwonnen.

Kabelbanen eerste wereldoorlog

In de periode tijdens de eerste wereldoorlog was er, uiteraard, geen vraag meer naar kabelbanen voor personenverkeer. De productie kwam compleet stil te liggen. Ook in de jaren daarna, de crisisjaren, kwam de productie van kabelbanen niet meer van de grond. De eerste gondel voor personenvervoer werd weer gebouwd in 1924. Er volgende in de periode nog een aantal nieuwe kabelbanen maar daar hield het dan ook weer mee op.

  1. Duitsland – Schwebebahn Fichtelberg (22-12-1924)
  2. Frankrijk – Chamonix (1924)
  3. Italië – Meran – Hafling (30-10-1923)

Vooral de kabelbaan tussen Meran en Hafling was bijzonder te noemen want deze maakte slechts gebruik van 1 draagkabel en 1 trekkabel. 

Het ontwikkelen van nieuwe kabelbanen kwam dus in deze periode bijna tot stilstand. Het bouwen van nieuwe kabelspoorwegen en transportkabelbanen kwam echter helemaal stil te liggen. Er werd steeds meer gebruik gemaakt van vrachtauto’s voor goederen en bussen voor personenvervoer waardoor kabelspoorbanen overbodig werden. 

In de periode tussen de eerste en de tweede wereldoorlog was er sporadisch vraag naar kabelbanen. Als er al vraag naar was dan ging het om kabelbanen voor in het hooggebergte.

Kabelbanen na de tweede wereldoorlog

Na de tweede wereldoorlog was het tijd om de schade op te nemen. Ook de kabelbanen waren niet ontzien tijdens bombardementen en beschietingen. Sommige kabelbanen waren compleet vernield en moesten compleet opnieuw opgebouwd worden en die banen die er beter af waren gekomen moesten worden opgeknapt vanwege het achterstallige onderhoud. De vraag naar kabelbanen voor transport was verdwenen maar de vraag naar kabelbanen voor personenverkeer steeg enorm.  

Wintersport

Mensen kreeg steeds meer tijd voor vrije tijd en daarmee openbaarde zich een nieuwe markt, die van de vakanties. Men had steeds meer besteden en naast de traditionele zomervakantie was er vraag naar wintersportvakanties. Om aan de stijgende vraag te voldoen en om op de nieuwe trend in te kunnen springen moesten de Alpengemeenten investeren in kabelbanen. Het was een kwestie van meedoen of afhaken. In de periode van 1960 tm 1985 werden er in de diverse dalen pendelkabelbanen en stoeltjesliften gebouwd.

Laat een reactie achter

Dit is een reactie op een geplaatste reactie.